Parsons Hilltop Safari Camp

Quel paradis!! Estali, et Wiehan, nos rangées étaient deux bonbons. Patience tient sa cuisine d’une main de fer dans un gant de velours, avec une équipe merveilleuse et le sourire. Les repas sont excellents, nous avions un cœliaque dans notre groupe, il a eu droit aux mêmes plats que nous, adaptés sans gluten et c’était juste délicieux. Tout est fait maison, avec une gentillesse incroyable. Nous avions la chance d’être un groupe de 6 amis et il n’y avait que nous dans le lodge, ce qui evidemment change énormément le ressenti, nous nous sommes sentis à la maison. La salle commune avec le système de confiance pour les boissons, la propreté et le calme des lieux . Notre ranger, malgré son jeune âge a tout donné pour que nos game drives soient exceptionnels, malgré une faune très timide.(c’est le jeu!) Zèbres, impalas, éléphants, hippopotames, phacochères, vautour, aigles, oiseaux, une traque du lion incroyable qui s’est soldée par une balade avec le fauve pendant 20 bonnes minutes, le léopard qui nous attendait alangui, pour notre dernier jour, les pauses café et les drinks du soir avec le petit arrangement floral de Wiehan 🥰 Les singes dans le lodge( fermez bien les tentes! Un m’a suivi et a réussi à rentrer ( frayeur mais gros fou rire!), le braai du dernier soir, un moment partagé avec tout le personnel autour d’un gros gâteau d’anniversaire ( merveilleux !) Il manquerait juste un petit truc à faire entre les safaris. Comme le lodge est totalement ouvert, et que la météo ne permet pas toujours de profiter des points de baignade, on tourne un peu en rond , comme on ne peut pas s’éloigner seuls des tentes. A moins évidement de tomber sur un sejour où les animaux vous gratifient de leur présence autour du point d’eau en contrebas, et que jaccuzzi boy, l’éléphant ne vienne plus souvent vous voir. Merci pour ce séjour. C’était mon rêve de faire un safari en Afrique du Sud,

We spent a week at the Parsons' House in the Safari camp and had the house to ourselves as we were 8 peopl (6 adults and 2 kids). Everything was made for us to have a wonderful stay. The cook Patience was cooking us local things for us to discover the South African dishes; Loveleness and Ismael taking car of our well being in the house; Jurie and Estalie as amazing safarii rangers to take us all over the reserve to discover the wildlife. We even got the chance to see the big five over the week. Definitely worth the stay and we'll be back hopefully another time.

Wij zijn net ‘bevrijd’ van het 5-daagse arrangement bij Parsons Hilltop. Wat een ellende. De afgelopen maanden is er qua management veel veranderd en dat is te merken. Het personeel welke in de serie te zien is, is ook vertrokken uit onvrede. Met name de directieve stijl van Robert zou het problemen zijn en dat hebben ook wij persoonlijk ondervonden. Ons is meerdere malen schriftelijk gevraagd geen slechte recensie op social media te zetten. Dat zegt denk ik al alles. Wij werden verwelkomt door Estalie, een 21-jarige ranger die de leiding had. Want het senior management is nieuwe boekingen aan het scoren op de Vakantiebeurs en heeft alles zo overgedragen aan een jong meisje welke pas een paar weken in dienst is. Deze locatie is volledig ONGESCHIKT als je ook maar iets mankeert. Ben je mindervalide, heb je een allergie of ziekte: GA ER NIET HEEN!!!! Er is geen structuur of iets geregeld mocht er wat zijn en je hebt hulp nodig, dat hebben wij ondervonden, dan heb je hier echt een probleem. De locatie is prachtig maar afgelegen en daardoorheen je afhankelijk van de rangers. Die hebben een first aid gedaan. Top. Maar 1 kan niet tegen bloed en de ander raakt in paniek. Verbanddoos was op een andere locatie want daar was de dag er voor iemand gevallen en was geen doos aanwezig dus de doos van onze locatie lag nu daar. Er kon geen eerste hulp worden verleend. Na aandringen is de doos opgehaald maar was half leeg er zat niet eens desinfectie in. Er is geen Safari auto met een verbanddoos uitgerust. In de Bush ben je kansloos. Er is een epi-pen maar die ligt veilig achter slot en grendel. Gevraagd of ze er bij konden maar geen bevestiging op gehad. Coolpacking kon Estalie niet vinden. Wij hadden een arts nodig. Er is geen lijst met wie dan gebeld kan worden bij een noodgeval. Er zijn ook geen afspraken met artsen, tandarts oid. Estalie wist wel dat er een dokter was in Hoedspruit maar die wilde ze niet bellen want het was half vijf en zou geen zin meer hebben. Gevraagd om een eerste hulp, dat wist ze niet en vond dat wij moesten wachten tot de volgende dag. Ze stond er maar en deed niets terwijl wij hulp nodig hadden. Zelf gaan googlen. Een arts gevonden gebeld en helaas konden we de volgende dag terecht. In ieder geval iets. Gelukkig kwam Jurie net terug en die wist een kleine privé kliniek vlakbij. Zelf gebeld en we konden direct terecht! Jurie bood aan mee te gaan. Die jongen in echt top! Pols gebroken. Erg vervelend. Mirjam maar eens geappt. Geen enkele vorm van inleving. Enkel excuses dat haar telefoon niet goed werkt. Lekker om niet goed te bereiken te zijn voor je staf. Alleen Jurie en een meisje van de keuken hebben gevraagd hoe het ging!! Verder boeide niemand het iets!!!! Iemand breekt z’n pols op jouw terrein en je vraagt niet eens hoe het gaat. Deze vorm van desinteresse hadden we de dag van de kruger safari al gemerkt. Degene die bij ons moeilijker liep voelde zich niet lekker en ging niet mee. Aangeboden achter te